Fizikçiler şimdiye kadar kaydedilen en küçük çekim alanını ölçtüler.
Fizik hala kütle çekimin atom altı ölçeklerde nasıl işlediğini tanımlayamıyor ve bu durum, fizikçilerin kara deliklerin merkezlerindeki tekillikleri anlamak gibi konularda kafa karışıklığı yaşamasına neden oluyor.
Ama her ikisi de sadece 2 milimetre genişliğinde olan iki çok küçük altın küre arasındaki minik çekim kuvvetini ölçen yeni bir deney, kütle çekimin bu ölçeklerde nasıl işlediğine dair ipuçları sağlayacak birçok deneyin ilki olabilir.
Viyana Üniversitesi’nde bir doktora öğrencisi olan Jeremias Pfaff ve ekibi kütle çekimin küçük ölçeklerde nasıl işlediğini görmek için, ilk kez 1798 yılında İngiliz bilim insanı Henry Cavendish tarafından Dünya’nın yoğunluğunu ve bundan da G adı verilen kütle çekim sabitinin kuvvetini ölçmek için geliştirilen bir cihaz olan burulma terazisinin çok küçük bir versiyonunu kullandılar.
Altın küreleri cihazın her iki ucuna iliştiren araştırmacılar, bunlardan birinin çok yakınına üçüncü bir altın küre getirerek o ve ilişik küre arasındaki çekim kuvvetini ölçebildiler.
Araştırmacıların aradığı kuvvet çok küçüktü. Bu nedenle, onların istenen sinyali tespit etmeleri için deneyin son derece hassas bir şekilde yapılması gerekti ve araştırmacılar bu şekilde iki küre arasındaki çekim kuvvetinin gücünü tespit ettiler.
Araştırmacılar Şimdi Deneylerini Daha Da Hassaslaştırmayı Umuyorlar
Şu ana kadar, araştırmacıların ölçüm yaptığı ölçekte, kütle çekim kuvveti daha büyük ölçeklerde bağlı kaldığı aynı öngörülebilir kurallara bağlı kaldı. Araştırmacılar şimdi, en az 1,000 kat daha hafif olan ve daha yakın mesafelerdeki kütlelerden daha küçük sinyalleri alabilmek için deneylerini daha da hassaslaştırmayı umuyorlar. Bu hem küçük hem de büyük ölçeklerdeki kütle çekimi açıklayan bir teoriye önemli ipuçları sağlayabilir ve ayrıca karanlık maddenin varlığı gibi diğer gizemlere de bilgiler kazandırabilir.
Daha küçük ölçeklerde, araştırmacılar maddenin çekim kuvveti yoluyla etkileşmesinin tamamen yeni yollarını; kuantum dünyanın çok daha tuhaf kurallarını takip eden yolları tespit etmeye başlayabilirler. Eğer bunu yaparlarsa, fizik en sonunda bizim evrene dair sahip olduğumuz büyük ve küçük resimler arasındaki açığı kapatmaya başlayabilir.
orijinal makale: LiveScience
