Constantin Fahlberg (1850-1910), 1879 yılında, Ira Remsen’in John Hopkins’teki laboratuvarında asistan olarak çalışıyordu. Bir akşam, katran türevleri üstüne yaptığı uzun bir çalışmadan sonra üniversiteden çıkıp akşam yemeği için evine gitti. Yemek yerken, yemeği önce tatlı sonra da acı olarak algıladı. Karısı ise yemeğin tadının değişmediğini ve hep aynı olduğunu iddia etti. Fahlberg, acı tadın eline bulaşan kimyasallardan geldiği kanaatine vardı.
Ertesi gün laboratuvarına gittiğinde bir önceki gün deney yaptığı kimyasalın tadına baktı. Eline bulaşan kimyasal, acı değil, tatlı bir tada sahipti. Fahlberg kimyasala Sakarin adını verdi ve Remsen’le birlikte sentezle ilgili bulgularını 1880 yılında yayımladılar. Fahlberg, Remsen’in laboratuvarından ayrılıp, üniversite ve Remsen’i devre dışı bırakarak patent başvurusunda bulundu ve başvuruda buluşu sadece kendisine atfetti.
Fahlberg, kalorisiz bir tatlandırıcı olan Sakarinden milyonlarca dolar kazanıp zengin oldu. Remsen, buluş kendi laboratuvarında gerçekleşmesine, hatta kimyasalı Fahlberg’le birlikte sentezlemesine rağmen, bu buluştan hiçbir şey kazanamadı.
