Güneybatı Araştırma Enstitüsü’nden bir bilim insanı, Mars’ın güney kutbundaki buz örtüsünün altındaki buz taneleri veya tortular arasında muhtemelen tuzlu suyun bulunduğunu doğrulamaya yardımcı olmak için -145 derece Fahrenheit kadar soğuk buz-tuzlu su karışımlarının özelliklerini ölçtü. SwRI jeofizikçisi Dr. David Stillman tarafından yürütülen laboratuvar ölçümleri, ESA’nın Mars Express yörüngesindeki MARSIS yeraltı sondaj radarı tarafından tespit edilen tuhaf parlak yansımaları destekliyor.
130 fitlik bir antenle MARSIS, gezegenin üzerinde uçuyor, radyo dalgalarını seçilen bir alan üzerinde sektiriyor ve ardından yankıları veya yansımaları alıp analiz ediyor. Yüzeye yakın herhangi bir sıvı su, güçlü bir parlak sinyal göndermelidir, oysa buz ve kaya için radar sinyali çok daha küçük olacaktır.
Geleneksel modeller, Mars güney kutup başlığının suyun erime noktasından çok daha düşük sıcaklıklara maruz kaldığını varsaydığından, birçok bilim insanı sıvı suyun varlığını sorguladı. Parlak bazal yansımaların kaynağına ilişkin olarak kil, hidratlı tuzlar ve tuzlu buzlar öneriliyordu. Önerilen fenomeni araştıran İtalyan liderliğindeki ekip, daha önce yayınlanmış verileri, simülasyonları ve yeni laboratuvar ölçümlerini kullandı.
Gezegen cisimlerinde herhangi bir biçimde (sıvı, buz veya emilmiş) suyu tespit etmede uzman olan Stillman, “Arktik ve Antarktika bölgelerindeki buzulların altında aslında sıvı su gölleri var, bu nedenle buzun altındaki sıvı suyu bulmak için Dünya analoglarımız var” dedi. “Mars’ta var olduğunu bildiğimiz egzotik tuzlar, tuzlu suların -103 derece Fahrenheit’e kadar sıvı kalmasına izin veren inanılmaz ‘antifriz’ özelliklerine sahip. Radara nasıl tepki vereceklerini anlamak için bu tuzları laboratuvarımızda inceledik.”
Stillman, “İtalyan meslektaşlarım, laboratuvar deney verilerimin Mars buz örtüsünün altındaki sıvı su varlığını destekleyip desteklemediğini görmek için bana ulaştı” dedi. “Araştırma, perklorat ve klorür tuzlu su göllerine sahip olmamız gerekmediğini, ancak bu tuzlu suların buz taneleri veya tortular arasında bulunabileceğini ve güçlü bir dielektrik tepki sergilemek için yeterli olduğunu gösterdi. Bu, deniz suyunun kıyı şeridindeki kum tanelerini nasıl doyurduğuna ya da tatlandırıcının bir slushie’ye nasıl nüfuz ettiğine benzer.”
Evrende su arayışı, potansiyel yaşanabilirlik arayışına dayanır, çünkü bilinen tüm yaşam suya ihtiyaç duyar.
Stillman, “Bu durumda, ‘suyu takip etmek’ bizi o kadar soğuk bir yere götürdü ki, bildiğimiz şekliyle hayat gelişemezdi,” dedi. “Ama yine de ilginç ve dünya dışı yaşamın hangi evrimsel yolları izlediğini kim bilebilir?”
Daha fazla bilgi: Elisabetta Mattei ve diğerleri, Kil ve tuzların MARSIS bazal parlak yansımalarının kökeni üzerindeki rolünün değerlendirilmesi, Dünya ve Gezegen Bilimi Mektupları (2022). DOI: 10.1016/j.epsl.2022.117370
