Büyük olasılıkla, yer yüzünde kendi ses kaydını dinlemekten hoşlanan kimse yoktur. Ses tonumuz ne kadar etkileyici olursa olsun, kendi sesimizi bir hoparlörden duyduğumuzda, bu ses kulağımıza hiç de bize aitmiş gibi gelmez.
Bu gariplik, sesimizde sorun olduğu anlamına gelmiyor. Çünkü kendi sesimizi duyduğumuzda garipsememizin çok farklı ve mantıklı bir nedeni var.
Sesleri, kulağımızın algıladığı titreşimler sayesinde duyuyoruz. Bu titreşimler önce orta kulaktaki üç kemiğe ve daha sonra da bu titreşimleri sinir sinyallerine dönüştüren salyangoz şeklindeki bir organ olan kokleaya gönderilir. Araba alarmı ya da radyo gibi dış sesler, havanın içinden geçen ses dalgaları aracılığıyla önce kulak kanallarımıza, sonra iç kulağımıza ve kokleamıza ulaşırlar. Sesimiz bir hoparlör aracılığıyla kendimize geri döndüğünde, aslında duyduğumuz şey hava yoluyla iletilen titreşimlerdir.
Ancak ses, kendi ses tellerimizden geliyorsa durum biraz farklıdır. Konuştuğumuzda duyduğumuz kendi sesimiz, bir çok dış sesle aynı şekilde algılanır. Fakat konuşma sırasında kendi sesimizi duyarken, aynı zamanda çene kemiğimizin ve kafatasımızın içinden geçen titreşimleri de alıyoruz.
Bu kemiklerden gelen titreşimler nedeniyle duyduğumuz sesin kalitesi de değişiyor. Kemiklerden geçen titreşimlerin iletimi, düşük frekanslı titreşimleri de ortaya çıkarıyor ve sesimizi gerçekte olduğundan daha derin ve daha az cızırtılı hale getiriyor. Aslında kendi sesimizi dışarıdan duymanın bize hoş gelmemesi, buna alışık olmamamızla alakalıdır.
Parmaklarınızla kulaklarınızı tıkayarak bu etkiyi deneyebilirsiniz. Böylece sadece kemiklerden gelen titreşimleri duyarsınız ve hava yoluyla kulağınıza gelecek olan titreşimleri engellersiniz. Sesinizin normalden çok daha derin olduğunu fark edeceksiniz.
Her ne kadar bundan pek hoşlanmasak da, aslında dünyadaki 7.6 milyar insan sesimizi o beğenmediğimiz tuhaf tonda duyuyor.
Kaynak: IFL Science
Hoparlörda kaydedilen kendi sesimizi başkaları normal mı duyuyor yoksa bizim gibi mi duyuyor ?