Maurizio Montalbini (1953-2009), toplumdan ve dış dünyanın etkilerinden uzak bir şekilde yaşamanın insanın psikolojisi ve fizyolojisi üzerindeki etkilerini inceleyen İtalyan sosyologdur. Kendini bir yeraltı mağarasına kapatarak bu etkileri bizzat kendi üstünde denemeye karar vermiş ve kısmen NASA’nın sponsorluğunda dört adet uzun deney yapmıştır.
İlk olarak 1987 yılında Frasassi Mağarası’nda, yeraltında, 210 gün hiç gün ışığı ve insan görmeden yaşamış ve bu alandaki rekoru kırmıştır. 1993 yılının 6 Aralık günü bu sefer Pesaro Mağarası’na girmiş ve oradan tam bir yıl sonra 5 Aralık günü çıkmıştır. Bu deney sırasında, Montalbini’nin zamanı yarı yarıya daha yavaş hissettiği fark edilmiş (haziran ayında olduğunu düşünmüştür), özellikle bağışıklık sisteminin tehlikeli derecede zayıfladığı gözlemlenmiştir. Montalbini, tüm deneylerinde zamanın yavaşladığını hissetti, benzer bir etkiyi deneyi tekrarlayan ve mağarada en uzun süre yalnız kalan kadın unvanını alan Stefania Follini de gözlemlemiştir. 130 gün mağarada kalan Follini, 24 saatlik bir yaşam döngüsü yerine kısa süre içinde 10 saatini uykuda geçirdiği 33 saatlik bir yaşam döngüsüne dönmüştür. Bunun sonucunda o da mağarada kaldığı gün sayısını eksik tahmin etmiştir.
