Erimiş tuz reaktörleri karbonsuz yeşil enerjinin geleceği olabilir ve bunların işletilmesi çoktan kömür santrallerinin işletilmesinden daha az paraya mal oluyor.
İlk kez 1960’lı yıllarda yapılan ve işletilen erimiş tuz reaktörleri ilginç ve gelecek vaat eden bir enerji teknolojisi. Bu reaktörlerin çeşitli farklı tasarımları var ve temelde, bunların hepsi de reaktör için soğutucu olarak esasen düşük basınç altında tutulan erimiş florür tuzlarını kullanıyorlar.
Yaklaşık 60 yıl önce ilk geliştirildiklerinde, erimiş tuz reaktörleri aşındırıcılıkları nedeniyle üzerlerindeki ilgiyi kaybettiler ve o sırada başka enerji türlerine yatırım yapmak daha karlı gibi göründü. Bugünse, standart nükleer ve karbon bazlı enerji kaynaklarına bir alternatif olarak onlara olan ilgi yeniden canlanıyor.
Herhangi bir sürecin enerji üretim kapasitesinin ölçülebilmesinin yollarından biri, enerji yatırımından sağlanan enerji olarak bilinen ERoEI değerini kullanmak. Güneş panellerinin ERoEI değeri yaklaşık 10 ve kömür gibi fosil yakıtlar için de bu rakam 18 ve 43 arasında değişiyor. Erimiş tuz reaktörlerinin ERoEI değeriyse, yaklaşık olarak 1200.
Erimiş Tuz Reaktörleri Atık Üretimi Konusunda Daha İyi Olan Güç Kaynağı Tasarımlarından Biri
Ama belirli bir güç kaynağının faydasına bakmanın tek yolu ERoEI değil. Bunun için belirli bir miktardaki enerjiyi üretmek için ne kadar hammadde gerektiğine de bakılabilir. Bir gigawatt-yıl elektrik üretmek için, bir kömür santralinin beş yüz yetmiş kilometreden uzun bir tren dolusu kömürü işlemesi gerekiyor. Bir erimiş tuz reaktörüyse, sadece 1,000 kilogramlık yakıt gerektiriyor ve bunlar da genellikle toryum ya da uranyum oluyor.
Konu atık üretimi olduğunda, erimiş tuz reaktörleri daha iyi olan güç kaynağı tasarımlarından biri. Enerji üretimi için kömür yakıldığında, bunun sonucu olarak kayda değer miktarda bir kül ortaya çıkıyor. Ayrıca, kömür santralleri yan ürün olarak karbondioksit de üretiyorlar.
Erimiş tuz reaktörleri her gigawatt-yıl elektrik için yaklaşık 1 ton atık üretiyorlar. Aynı miktarda enerji üretimi için, bir kömür santrali yaklaşık 9 milyon ton karbondioksit üretiyor.
Ancak atıkların niteliğinde bir fark olduğunu da belirtmek gerekiyor. Erimiş tuz rektörlerinden çıkan atıklar radyoaktif ve bunların çevreye bırakılmadan önce minimum 300 yıl boyunca depolanması gerekiyor.
Bugün itibariyle, erimiş tuz reaktörleri enerji üretimi için giderek daha çok ilgi görüyorlar. Erimiş tuz reaktörleri birkaç ödünle yeterince fayda sağlıyorlar ve potansiyel olarak geleceğin karbonsuz enerji üretimi yöntemi olabilirler.
Orijinal makale: Interesting Engineering
