Aralarında ETH Zürih’ten bilim insanlarının da bulunduğu uluslararası araştırmacılardan oluşan bir ekip, Dünya’daki neredeyse tüm buzulların inceldiğini ve kütle kaybettiğini ve bütün bu değişimlerin giderek hızlandığını gösterdi. Ekibin yaptığı analiz, türünün bugüne kadarki en kapsamlı ve en kesin analizi.
ETH Zürih ve Toulouse Üniversitesi liderliğindeki uluslararası bir araştırma ekibi tarafından gerçekleştirilen ve Nature’da yayınlanan çalışma, Grönland ve Antarktika’daki buz tabakaları dışında, Dünya’daki bütün buzulları (toplamda yaklaşık 220,000 buzul) içeren ilk çalışma olma özelliğini taşıyor ve buzulların son yirmi yıl içinde kalınlıklarını ve kütlelerini ne kadar hızlı bir şekilde kaybettiklerini gösteriyor.
Çalışmaya göre, 2000 ve 2019 yılları arasında, Dünya’daki buzullar ortalama olarak yılda toplam 267 gigaton buz kaybetti. Bu süreç içinde, buzullardaki kütle kaybı da keskin bir şekilde hızlandı. 2000 ve 2004 yılları arasında, buzullar yılda 227 gigaton buz kaybetti ama 2015 ve 2019 yılları arasında, kaybedilen kütle yılda 298 gigaton oldu. Bu süreçte gözlemlenen deniz seviyesi yükselmelerinin yüzde 21’e varan miktarlarına da (yılda yaklaşık 0.74 milimetre) eriyen buzullar neden oldu.
Erime Oranlarının Düştüğü Bölgeler De Tespit Edildi
En hızlı eriyen buzullar arasında Alaska, İzlanda ve Alp Dağları’ndaki buzullar bulunuyor. Bu durum aynı zamanda, Pamir Dağları’ndaki, Hindukuş Dağları’ndaki ve Himalaya Dağları’ndaki dağ buzulları üzerinde de büyük bir etki yapıyor. Çalışmanın başyazarı Romain Hugonnet, “Himalaya Dağları’ndaki durum özellikle endişe verici. Kurak sezonda, eriyen buzul suları Ganj, Brahmaputra ve İndus nehirleri gibi büyük su yollarını besleyen önemli bir kaynak. Eğer Himalaya Dağları’ndaki buzul küçülmesi hızlanmaya devam ederse, Hindistan ve Bangladeş gibi yüksek nüfuslu ülkeler birkaç on yıl içinde su veya gıda kıtlıklarıyla karşılaşabilirler,” diyor.
Çalışmada elde edilen bulgular hidrolojik modelleri geliştirebilir ve küresel ve yerel ölçeklerde daha doğru tahminlerin yapılması için kullanılabilir.
Araştırmacılar aynı zamanda, 2000 ve 2019 yılları arasında erime oranlarının düştüğü bölgeler de tespit ettiler. Bunlar arasında Grönland’ın doğu yakası, İzlanda ve İskandinavya’daki bölgeler de vardı. Araştırmacılar bu farklı kalıbı, 2010 ve 2019 arasında Kuzey Atlantik’te görülen ve daha yüksek yağış miktarına ve daha düşük ısılara; dolayısıyla da buz kaybında yavaşlamaya neden olan hava anomalisine bağlıyorlar.
Orijinal makale: Science Daily
