Yunuslar gerçekten bu kadar akıllı mı? (Ve diğer serin yunus gerçekleri)
Lenny Leonard’ı, trajik bir şekilde hayatını bir yunusa dönüştüren (kurgusal sarı) bir adamdan söz etmek için, yunuslar denizin palyaçolusu olabilirler ama zekalarını asla hafife almamak tehlikeli. Ama bu suda yaşayan memeliler, herkesin düşündüğü kadar akıllı mıdır, yoksa sadece kendimizi hatırlattıkları için daha fazla zekâ geliştiriyor muyuz? Bazı zihinsel backflips’ler için gevşeyin – muhtemelen hazır olmadığınız bir grup dolphin gerçekleri.
Bazen sünger olarak maskeler takarlar.
Yunuslar, kendi ortamında araçları kullanarak gözlemlediğimiz sadece bir avuç hayvandan biridir. Özellikle, Georgetown Üniversitesi’nden yapılan bir araştırmaya göre, bazı şişe burunlu yunuslar burunlarında deniz süngeri takarken, okyanus zeminindeki yiyecekler için yiyecek arıyorlar, kızgın gagaları ve keskin kayaların kenarlarından gelen hassas gagaları koruyorlar. Davranış, kadınlarda daha yaygındır ve ana yunuslar tarafından geçilmiş gibi görünmektedir.
Şimdi, yunuslar kumun altında saklanmayan balıkları yakalama yeteneğinden daha fazladır. Bir popüler teori, yunusların bir şekilde okyanus tabanındaki yiyeceklerin diğer kaynaklardan daha fazla beslendiğini bilmeleridir. Çünkü dipteki balıklar genellikle nispeten hareketsizdir, bu da onları, daha az yağlı ve yüzücü olmayan yüzücülerden daha yağlı ve kalori bakımından zengin kılar. Altta yaşayan balıklar da, yunusların yakalanmasında çok daha kolaylar çünkü kaçmak için çok iyi değiller, genellikle sadece birkaç metre yükseklikte güvenlidirler. Bu yunus gibi çevik bir yırtıcı için kolay bir yemektir.
Tuzaklar kurabilir ve ileriyi planlayabilirler.
Yunuslar, şaşkın bir dizi komutlara cevap vermek için ünlü olarak eğitilebilirler. Guardian’a göre, bunun özellikle ilginç bir örneği, yerleşik yunusların, tanklarına düşen ve balıklar karşılığında eğitmenlere veren herhangi bir çöpü toplamak için eğitildiği Mississippi’deki Deniz Memeli Araştırmaları Enstitüsü’nde gerçekleşti. Yakında, Kelly adındaki bir yunus kağıt parçalarını toplayıp saklayabildiğini ve daha sonra birden fazla balık almak için kağıdın daha küçük parçalara ayrılacağını öğrendi. Bu, yunusların ileriye dönük planlama yeteneğine sahip olduklarını ve gecikmiş memnuniyet kavramını anlayabildiğini ve daha sonra muhtemelen daha büyük bir ödül için şimdi küçük bir ödül üzerinde durduğunu gösterdi.
Yine de Kelly aklımı bükmekle bitmedi. Bir gün, yunus tankına inen bir martı yakaladı. Bir araştırmacıya verdiğinde, büyük bir ol avuç dolusu balık ödüllendirildi. Sualtı ampul anı! Kelly daha sonra martılara açılmak için açıkta balık bırakmaya başladı ve hızlıca öldürdü ve daha fazla balık için ticaret yaptı. Kelly ayrıca, bu martı cinayet tuzağını yavrularına da öğretti ve diğer yunuslara da öğretti.
Evet, yunuslar sistematik bir şekilde insanları tek tek çıkarmaya başlarlarsa, iklim değişikliği nedeniyle bunu yapmayacaklarını veya okyanusa kanalizasyon suyunu attığımızı bilirler. Balıklar için yapıyor olacaklar.
Son derece yetenekli taklitler.
Yunuslar, hayvan krallığında, vokal ve davranışsal taklitlerde sürekli olarak iyi bilinen tek türden biri olan en iyi taklitlerden biri olarak kabul edilir. Mimik özellikli türlerin çoğu sadece fiziksel eylemleri veya vokal paternleri taklit edebilir, ancak yunuslar her ikisini de yapabilir. (Bu, alay etme fırsatını ikiye katladıkları anlamına gelir.) Örneğin, bizi fiziksel olarak öykünebilen ama bizim seslendirmelerimizi ya da tersini yapabilen papağanları taklit edemeyen maymunları düşünün.
Bunu daha etkileyici yapan şey, yunusların kendi ekosistemlerinde olmayan sesleri kopyalayabilmeleridir. Örneğin, şişe burunlu yunuslar, olağan vokalizasyonlarından farklı olarak, kendilerine tamamen yabancı olan sesleri kopyalayan sentezlenmiş sesleri taklit edebildiklerini kanıtlamıştır. Yunuslar ayrıca, bu davranışlar kendileri için doğal olmasa bile, diğer türlerde gözlenen davranışları taklit edebilir – bir ödül için. Bu yüzden yunuslar, fizyolojileri doğal olarak desteklemese de insan hareketlerini taklit etmek için eğitilebilir. Bu kadar basit bir şekilde, insan ve yunus fizyolojisindeki farklılık bunu özellikle etkileyici hale getirmektedir – yunuslar, anatomi parçalarını, insan anatomisine, onları taklit ederken bilinçli olarak, insanın kolunun yunus eşdeğeri ve bunun gibi bir kanatçık olduğunu bilinçli olarak fark etmelidir. . Bu hızda, yunuslar standup komedi devresine girmeye başlayana kadar sadece bir zaman meselesi.
Kirpi balığı üstünde yüksekler.
Yunuslar, doğada, eğlenmek için belirli şeyler yapan, zevk için seks yapan ya da goofy olmaktan başka bir nedenden ötürü backflips yapmayan, doğada sadece birkaç hayvan arasındadır. Bununla birlikte, BBC’den gelen belgesel görüntülerine göre, yüksek kabarıklıklı şişkinliğe sahip zehirli şişmanlıkların gözlemlendiğini gözlemlemeleri biraz şaşırtıcıdır.
Bu davranış, 2013 yılında genç yunusların bir kapsülünde gözlemlenmiştir; Zavallı pufferfish’leri, iyilikler yapmak için dikkatlice çiğnediler. Bu durumda, güzellik, ölüme neden olabilecek güçlü bir sinir toksiniydi. Yeterince küçük dozlarda, narkotik bir etkiye sahip olabilir. Genç yunuslar, görünüşe göre çaresiz ve muhtemelen dehşete düşmüş balıkları bir sonraki yunusa geçirmeden önce ne kadar çiğnemediklerini tam olarak biliyordu; Yunuslar daha sonra amaçsız, keyifli çevrelerde yüzdü ve görünüşe göre kendi yansımaları ile büyülendi.
Uzmanlar, yunusların, bu toksinin narkotik etkisinden keyif aldıklarından, bunu neden gerçekleştireceklerine dair makul bir açıklama yapamazlar. Taştan dolma yunuslar fikri yeterince komik değildi, bu belgesel çekimlerin sahte bir kaplumbağanın içine gizlenmiş kameralarla çekildiğini farketmeye değer.
Köpekbalığı ısırıklarından kurtulmak gibi bir şey olmaz.
Her ne kadar muhtemelen bu kadar düşünmüyorsanız da, yunuslar şaşırtıcı derecede cesur yaratıklardır ve süper insan (süper-yunus) üzerinde sınırları olan olağanüstü rejeneratif yeteneklere sahiptirler. Kanıt görmek için, şişe burunlu yunusların köpekbalıkları tarafından ısırılmaya nasıl tepki gösterdiğine veya nasıl tepki göstermediğine bakalım.
Yunuslar, açık bir şekilde söylemek gerekirse, köpekbalıkları tarafından ısırılmamaya çok fazla önem vermezler ve Georgetown Üniversitesi Tıp Merkezi’nden bir araştırmacının yaptığı bir araştırmaya göre “basketboldan daha büyük” bedenlerinden parçalanmış büyük et parçalarıyla mutlu bir şekilde yüzebilirler. Orada durabilirdik ama yapmayız. Bu yaralar sadece birkaç hafta içinde iyileşir, nadiren enfekte olur ve mükemmel şekilde iyileşir, sadece hafif bir yara izi bırakmaz, ancak çok uzun zaman önce orada büyük bir ol ‘köpekbalığı hasarı yok. Yunuslar bu yaralardan acı çekiyor gibi görünmüyorlar, vücutlarında büyük delikler ile normal olarak devam ettikleri gözlemleniyorlar ve tam anlamıyla tuzlu su ile dolu bir açık yaraları olsa bile hiçbir rahatsızlık belirtisi göstermiyorlar.
Yunusların, daha az bir hayvan için ölümlü bir yaraya ne olacağı konusunda o kadar titiz davranmalarının nedeni, vücutlarının hem antibakteriyel hem de ağrı giderici kimyasalları serbest bırakması, yarayı temizlemesi ve iyileşme sürecini büyük ölçüde ağrısız hale getirmesidir. Araştırmacılar şu anda olası insan uygulamaları için bu etkileyici yetenekleri inceliyorlar çünkü hiçbir tür köpekbalığından korkmayı hak etmiyor.
Yunuslar ve balinalar ‘insan olmayan insanlar’ olarak sınıflandırılmalı mı?
Son derece sosyal doğaları nedeniyle ve çok sevimli oldukları için, yunusları esaret altında tutma eylemini yasaklamak için bilim çevrelerinden bazılarının önemli desteği olan bir hareket var. BBC’ye göre, bazı etik uzmanları, yunusların “insanlar gibi aynı ahlaki düşünceleri haklı çıkarmak için yeterince zeki olduklarını” ileri sürdüler, çünkü bilişsel yetenekleri ve kendi varlığından haberdar olduklarından dolayı hayvanların dikkate alınması gerektiğini “felsefi anlamda insan.” Bu durum, savunmasız insanların, savunmasız insanları korumak için tasarlanan yasalarla korunmasına izin verecek ve hatta bir Akdeniz Suçu Bildirgesi bile getirebileceği iddia ediliyor.
Onları yunuslar ve balinaların onursal kişiliğe uygun kılan sözde insanlığa bir örnek, yunusların kendilerini bireyler olarak tanıyabilmeleridir. Bazıları bunun bir insan için aynı şeyi yapmanın ahlaki açıdan eşdeğer olduğunu, öldürdüğünü, kötü muamele yaptığını ya da hapsettiğini söylüyor. Önemli soru: eğer bazı yunuslar zaten maskeleri kullanıyorsa, onlara güzel Noel Baba şapkaları vermek hala yanlış mı?
Teknik olarak asla uyumazlar.
Her birkaç dakikada bir periyodik olarak havaya yayılması gereken memeliler olarak, yunuslar boğulma riski olmadan uyuyamazlar. Balinalar gibi yunuslar ve diğer deniz balıkları, bunun yerine olağanüstü bir adaptasyon geliştirdiler. LiveScience’a göre her bir yaratık beyninin yarısını kapatabilir, aslında yarı uykulu iken bilinçli kalır.
Teknik olarak “unihemispheric slow-wave sleep”, yunus beyinleri yüzde 50’ye indiğinde, karşıt gözünü kapatırlar (tehlikeyi taramak için bir tanesini açarak) ve yunus otopilotuna ne zaman dinleneceklerini bilirler. Dünyadaki hemen hemen her hayvanın aksine, uyuyan yunuslar hareketlerini kontrol edebilir, yavaşça yüzebilir, hava için yüzeye çıkabilir ve çevreyi tehditlere karşı tarar.
Bir yunus uykusundan asla vazgeçmek temel olarak imkansızdır. Çalışmalar, anladığımız kadarıyla yoksunluktan yoksun bir miktarın, bir yuninin uyarıcıya tepki verme yeteneğini etkilemediğini göstermiştir. ABD Donanması tarafından yapılan bir deneyde, iki yunus, daha sonra rastgele zamanlarda gelecek beş gün boyunca oynanan bir dizi bip sesine yanıt vermek üzere eğitildi. Deney sırasında hiçbir noktada yunusun reaksiyon zamanı hiç uykuda olmadığında bile yavaşlamış veya azalmıştır. Yunuslar her zaman hazırdır ve her zaman izler. Her zaman.
Karşılıklı kazanç için insanlarla çalışabilirler.
Fantastik avcılar olmalarına ve geniş bir avı kolayca yakalayabilmelerine rağmen, yunuslar öğle yemeği için uğraşmayı tercih ediyor. Örneğin, Brezilya’nın Laguna belediyesinde, yunuslar insan balıkçılar ile çalışmayı öğrendiler.
Yunuslar, balıkları ağlarına atmak için bir araya getirilmeden önce büyük balık okullarını sığ suya yönlendirecekler. Avlarını yakaladıktan sonra, balıkçılar yunusları biraz balıkla ödüllendirecekler. Bu simbiyotik ilişkinin en az 19. yüzyıldan beri var olduğundan emin olmamıza rağmen, Slate’e göre, yunuslar insanı eğitmişlerse, ya da ilişki doğal olarak evrim geçirdiyse, orijinal yunusların erken balıkçılar tarafından öğretilip öğretilmediği açık değildir. mesai.
Belki de en meşhur çalışan yunus, 1888-1912 yılları arasında Yeni Zelanda’da düzenli olarak denizden gelen bir yamaçtan gemilere düzenli olarak rehberlik edecek olan bir Risso yunusu olan Pelorus Jack’di. Jack işinde iyi bir şeydi ve hiçbir geminin altında hiçbir geminin batmadığı iddia ediliyordu. izlemek. Jack, denizciler tarafından önemli ve iyi sevildiğinden, yardımsever yunusu korumak için hızlı bir yasa çıkarıldı. Görüş, Jack’in neden can sıkıntısından yalnızlığa kadar uzanan teorilerle yardım ettiği konusunda ayrılmıştır. Belki de hep bir fener olmak isterdi.
Bayan yunusları etkilemek için erkeklerin asansörü.
Yunusların genellikle bizim gibi olduğu söylenir. Amazon’daki boto yunuslarının bazen sadece göstermesi gereken ağır nesneleri kaldırdığını düşündüğünüzde bu ifadenin tartışılması zordur. Evet, sadece tecrübeli spor salonlarında olduğu gibi, bazı yunuslar, karşı cinsten daha çekici görünmek ve diğer erkekleri korkutmaktan başka bir sebep olmaksızın ağır nesneleri kaldırmaktan hoşlanıyorlar.
Daha doğrusu, bu aşırı saldırgan erkeklerde çoğunlukla tanık olan bir davranıştır. Kaldırılan yunuslar, diğer erkeklere saldırmak veya saldırmak için 40 kat daha muhtemeldir. Sopaları ve yabani otları kaldıran ve taşıyan erkek boto (“bro-to”?) Yunuslar, nesnelerini güçlerinin bir beyanı olarak görüyorlardı, su yüzeyinde fırlıyorlardı. vardır. Bunun aslında kadınları cezbetmek ve diğer erkekleri kovalamak için arzulanan ve tahmin edilen bir etkisi olup olmadığı net değildir, ancak bazı kanıtlar, sporcuların daha fazla buzağılama ile sonuçlanabileceğini göstermektedir. Yunus spor salonlarını bulduğumuzda daha çok şey öğreneceğiz.
Yunuslar gerçekten bu kadar akıllı mı?
Zekalarının en ünlü özelliklerinden biri olmasına rağmen, uzmanlar ve araştırmacılar, yunusların çoğu insanın düşündükleri kadar akıllı olup olmadıkları konusunda hala bölünmüş durumdalar.
Örneğin, genellikle yunusların bir şempanzeden daha büyük bir beyne sahip oldukları iddia ediliyor, bu yüzden daha akıllı olmalılar, değil mi? Her ne kadar yunuslar çok büyük beyinlere sahip olsalar da (bizimkinden bile daha büyük), bir beynin boyutu mutlaka ait olduğu yaratığın zekası hakkında bir şey söylemez. Tavuklar, kendi gruplarının üyelerini tanımak ve kendi türüne karşı empati sergilemek gibi, yunuslar gibi aynı bilişsel testlerin çoğunu geçmişlerdir. Tavuk beyinleri cömert olmak için bir ceviz büyüklüğünde.
Bu yunusların zeki olmadığı anlamına gelmez. Sadece onlara atfedilen başarıların çoğunun, çoğu zaman akıllı olduğu düşünülen diğer hayvanlarda yaygın olarak gözlemlendiği görülür. Araştırmacı Paul Manger gibi bazılarının, yunus zekasının çok fazla abartıldığını ve hayvanın popülaritesinin, diğer hayvanların testlerde benzer veya daha büyük entelektüel kabiliyet gösterdiğine dair kanıtları görmezden gelmemiz gerektiği iddia edilmiştir. Yunuslar hala çoğu hayvanda yaygın olarak görülmeyen bilişsel yeteneklere sahip, dikkat çekici derecede akıllı yaratıklardır. Kendilerini aynada tanıyabilirler! Ama bu yüzden kurtçuklar ve karıncalar da olabilir, yani biliyorsunuz… bir tuz tohumu ile al ve belki yunus aşkı tonla.
Kaynak: Grunge
