Uluslararası bir ekip, hücresel düzeyde obeziteyi yenme potansiyelini ortaya çıkardı. İlk kez, harekete geçirildiğinde açlığı durduran karmaşık ve az bilinen bir reseptör tipi belirlendi.
Vanderbilt Üniversitesi’nde Kimya ve Farmakoloji profesörü olan Jens Meiler, ilaç şirketlerinin uzun süredir küçük moleküllü bir ilaç geliştirmeye çalıştıklarını söylüyor. Ancak şimdiye dek kimse bu reseptörün neye benzediğini tam olarak bilmiyordu ve bu durum da onu harekete geçirecek bir anahtar tasarlamayı neredeyse imkansız kılıyordu.
Bir “Anahtar Deliği” Bulma
Ekip, nöropeptid Y reseptörü için ilk kristal yapıyı belirledi. Binlerce karbon, oksijen, azot, onunla ilişkili diğer atomları ve bunların birbirine nasıl bağlandığını deşifre etti. Meiler ve laboratuvarında çalışan bir doktora öğrencisi olan Brian J. Bender, hem aktif olmayan reseptörün doğru modellerini hem de aktive edildiğinde neye benzediğini belirlemek için, atomların koordinatları ile ilgili düşük kaliteli verileri yorumladı.
Meiler, “Bu, ilaç keşif sürecinde çok önemli bir kilometre taşı” dedi. “Bu makalenin en büyük katkısı, atomları uzayda bulundukları ve birbirine bağlandıkları yerlerin tüm özel koordinatlarıyla listelenmesidir. Aslında, bağlamak için küçük moleküller oluşturabileceğimiz bazı küçük boşluklar olduğunu bulduk. Daha önce yapılan çalışmalar, anahtar deliğinin şeklini bilmeden bir anahtar tasarlamaya çalışmak gibiydi.”
Bulguları dün Nature dergisinde yayınlandı. Diğer yazarlar arasında Şanghay Çin Bilim Akademisi ve Almanya’daki Leipzig Üniversitesi’nden araştırmacılar da yer alıyor.
Sonraki Adımlar
Bu moleküler düzeydeki araştırmanın bir sonraki adımı hedef doğrulamadır. Reseptörün gerçekten açlığı kontrol altına alıp almadığını kanıtlamak. Geçmişteki çalışmalar, farelerde bu reseptörün işlev görmesi engellendiğinde, obez olduklarını ortaya çıkarmıştır.
“Bir kez yediğinizde, bu peptidi üretiyorsunuz. Reseptörler de harekete geçiyor, sonra da artık açlık hissetmiyorsunuz. Yani yemekten vazgeçiyorsunuz” dedi Meiler. “Buradaki fikir, bu reseptörü küçük bir molekülle artırabileceğimiz ve tokluk hissini yaratabileceğimiz ve böylece daha az yiyebileceğimiz.”
Meiler, Nature gazetesinin potansiyel olarak küçük moleküllü terapötiklerin geliştirilmesini başlatan çok daha büyük ve devam eden bir çalışmanın parçası olduğunu söyledi.
Kaynak: Science Daily
