Çoğunlukla kahverengi olan çulluk, yarı karanlıkta iletişim kurmak için parlak beyaz kuyruk tüylerini kullanır ve bilinen diğer tüm kuşlardan %30 daha fazla ışık yansıtır. Imperial College London bilim insanı liderliğindeki bir ekibin bu sürpriz bulguları, geceleri veya şafak vakti ve alacakaranlıkta en aktif olan kuşların nasıl iletişim kurduğu hakkında öğrenilecek çok şey olduğunu göstermekte. Gündüzleri en aktif olan kuşların genellikle birbirleriyle bilgi alışverişinde bulunmak için kullandıkları renkli tüyleri vardır. Çobanaldatan ve çulluk gibi şafak vakti ve alacakaranlıkta veya geceleri en aktif olan kuşlar (“alacakaranlık”), gün boyunca uyurken yırtıcılardan kaçınmak için kamufle edilmeleri gerektiğinden, daha az gösterişli tüylere sahip olma eğilimindedir. Gösterişli tüyler kullanmak yerine, düşük ışık koşullarında aktif olan kuşların iletişim kurmak için ses veya kimyasal kullandıkları düşünülüyordu. Bununla birlikte, birçoğunun, yeterince yansıtıcı olmaları durumunda iletişim için çok az doğal ışığın olduğu ortamlarda kullanılabilecek parlak beyaz yamaları vardır. Avrasya çulluğu, Scolopax rustikola, öncelikle alacalı kahverengidir, ancak kuyruğunun alt tarafında beyaz tüyler vardır. Bu tüyler, bu yamaları yalnızca kuyruğunu kaldırırken veya kur yapma uçuşları sırasında gösterdiği anlamına gelir. Bununla birlikte, alacakaranlıkta ve düşük ışıkta en aktif olduklarından, bu beyaz lekelerin dikkat çekmek için mümkün olduğu kadar fazla ışık yansıtması gerekir. Bunu nasıl yapabileceklerini araştırmak için ekip, İsviçre’deki bir koleksiyondan Avrasya çulluğu örneklerinin beyaz kuyruk tüylerini inceledi. Tüy yapısını görüntülemek için özel mikroskopi, ışık yansımasını ölçmek için spektrofotometri ve ışık fotonlarının tüy içindeki sistemlerle nasıl etkileşime girdiğini karakterize etmek için modeller kullandılar. Yansıtma ölçümlerinin, tüylerin ışığın %55’ine kadar yansıdığını göstermesine şaşırdılar; bu, ölçülen diğer tüm tüylerden %30 daha fazla ışık demekti. Imperial’deki Yaşam Bilimleri Bölümü’nden (Silwood Park) baş araştırmacı Jamie Dunning, “Kuş meraklıları, çullukların bu yoğun beyaz lekelere sahip olduğunu uzun zamandır biliyorlar, ancak ne kadar beyaz oldukları ve nasıl çalıştıkları bir sır olarak kaldı. Ekolojik bir bakış açısından, bu tüylerden gelen yansımanın yoğunluğu mantıklıdır, çok loş bir ortamda mevcut olan tüm ışığı süpürmeleri gerekir.” Bireysel tüyler, yapının büyük kısmını oluşturan rami adı verilen çıkıntılara sahip merkezi bir gövdeden yapılır. Ramiler, yuvarlak Velcro benzeri “barbules” ile bir arada tutulur. Ekip, çulluğun beyaz kuyruk tüylerinde ramilerin kalınlaştığını ve düzleştiğini buldu. Bu, hem ışığın yansıması için yüzey alanını artırırken hem de ışığın tüy dikenleri arasından yansımadan geçmesini daha az olası hale getiriyor. Yüzeylerin yansıtıcı olmasının iki ana yolu vardır. “Speküler” yansıma, ışığın ayna gibi pürüzsüz bir yüzeyden yansıdığı zamandır. “Yaygın” yansıma, ışık ışınlarını farklı yönlere saçar. Kalınlaştırılmış dalların, bir keratin nanolif ağı ve dağınık hava ceplerinden oluştuğu bulundu. Bu, ışığı dağıtabilen ve tüylerin dağınık yansımasını artıran birçok arabirim oluşturur. Tüylerin analizi, çulluğun kolunda son bir hile olduğunu gösterdi: beyaz çulluk tüylerindeki dallar ve dikenler, ışık yansıması için optimum açıda oturarak yüzey alanını daha da artıran jaluzi benzeri bir etki yaratacak şekilde düzenlenmiştir. Doğa Tarihi Müzesi’ndeki Kuşlar Baş Küratörü Dr. Alex Bond, “Bu araştırma, bu olguyu anlamak ve denemek için müze örnekleri ve son teknoloji araçları kullanmanın mükemmel bir kombinasyonudur. Yakın akraba türlerin veya benzer ekolojiye sahip türlerin de bu inanılmaz derecede beyaz tüylere sahip olup olmadığını görebilmek, hikayeyi anlamanın önemli bir parçasıydı.” Kaynak: Phys
