Kulağa ne kadar tuhaf gelirse gelsin, daha önce birçok bilim insanı canlı
hücrelerin içine son derece küçük elmaslar yerleştirmeye çalıştı. Neden mi?
Çünkü nano elmaslar sürekli olarak parlaklar ve bize hücrelerin uzun bir zaman içindeki iç yaşamları hakkında eşsiz bilgiler verebilirler. Şimdi, İsveç’teki Lund Üniversitesi’nde görevli araştırmacılar, çok sayıda nano elması direkt olarak hücre içine enjekte etmekte başarı sağladılar.
Elmaslar sadece güzellikleri için değil, en azından bilim insanları arasında
benzersiz parlama özellikleri nedeniyle de rağbet görüyorlar.
Çalışmayı gerçekleştiren araştırmacılardan Elke Hebisch, “Biz aslında elmasları bir boya olarak düşünüyoruz. Buna ek olarak, onlar aynı zamanda da biyouyumlular,” diyor.
Elke Hebisch, Profesör Christelle Prinz ile birlikte nano boyuttaki floresan
elmasları canlı hücrelere “enjekte etti”. Bir araştırmacı için, bir hücrenin içinde böyle bir haberciye sahip olmak birçok avantaj sağlıyor. Bunlar arasında hücre hakkında yeni bilgiler elde etmek ve zaman içinde hücrenin içinde neler olup bittiğini izlemek de bulunuyor.
Elde Edilen Bilgiler Hastalıkları Anlamak Ve İlaçlar Geliştirmek İçin
Kullanılabilir
Hebisch, “Özellikle de zaman içinde hücrede neler olup bittiğini izlemek ileri yönde atılmış büyük bir adım olurdu. Çünkü şu anda, mesela bir hücrenin içindeki proteinlerin anlık görüntülerini almak mümkün ama zaman içinde meydana gelen değişimleri takip etmek zor,” diyor.
Araştırmacılar neler konusunda mı bilgi edinmek istiyorlar? Bunlar sağlıklı
hücreleri hastalıklı olanlardan ayırmak, belirli bir hücrenin içindeki hastalığa sebep olan proteinleri ve başka proteinleri hedef almak veya ısı ve pH seviyelerindeki değişimleri izlemek konuları olabilir. Elde edilen bilgiler tamamen temel bir araştırma niteliğinde olabilir ama bunlar aynı zamanda hastalıkları anlamak ve ilaçlar geliştirmek için de kullanılabilir.
Başka araştırmacılar da daha önce aynı şeyi yapmayı denemişlerdi ancak
hücrenin “temizlikçileri” olan lizozomlar elmasların icabına bakmış ve bu
yabancı maddeyi hızla enkapsüle etmişlerdi.
Prinz, “Bu senaryoda, elmaslar lizozomların içine hapsolmuş ve hücre
bileşenleriyle etkileşim kuramaz durumda oldukları için fayda sağlamıyorlar.
Başka araştırmacılar da elmasları hücrelerin içine her seferinde bir tek hücre olacak şekilde yerleştirmeyi başardılar ama bu gerçekçi bir alternatif haline gelemeyecek kadar fazla zaman alıyor,” diyor.
Bu teknik, neticede hücreleri değiştirmek veya hastalıklı hücreleri iyileştirmek adına başka molekülleri nakletmek için de kullanılabilir.
Orijinal makale: Phys.org
