İlk kez bir et konservesinin içinde bulunan Deinococcus radiodurans adı verilen bir bakteri türü, Uluslararası Uzay İstasyonunun (ISS) basınçlı modülünün dışındaki özel olarak tasarlanmış bir platformda bir yıl geçirdikten sonra canlı ve iyi bir durumda bulundu.
Bir süredir bu güçlü mikropları incelemekte olan araştırmacılar, bu bakterilere ait hücreleri dehidre edip ISS’e yolladılar ve onları orada sürekli olarak uzay ortamına maruz kalan bir platforma yerleştirdiler. Bu durumda, hücreler 190 nanometreden düşük dalga boylarındaki ultraviyole ışınlarını bloke eden cam bir pencerenin arkasıydı. Deneyde kullanılan düzenek, silisyum dioksitten bir cam pencereyi de içerdi.
Bu, D. radiodurans bakterisinin bu şartlar altında tutulduğu en uzun zaman değildi. Geçtiğimiz Ağustos ayında da, bu bakteriye ait örneklerin tam üç yıl boyunca orada tutulduğu bildirilmişti.
Ancak çalışmayı yürüten ekip bir dünya rekoru kırma peşinde değildi. Bunun yerine, onlar bu bakteriyi bu aşırı şartlar altında hayatta kalmakta bu kadar iyi hale getiren şeyin ne olduğunu ortaya çıkarmaya çalışıyorlardı.
Bu nedenle, bir yıl boyunca radyasyona, dondurucu ve aşırı sıcak ısı seviyelerine maruz kaldıktan ve yer çekimsiz bir ortamda bulunduktan sonra, araştırmacılar bakteriyi dünyaya geri getirdiler ve hem dünyada bir yıl geçiren kontrol grubunu hem de Alçak Dünya Yörüngesi (LEO) örneklerini rehidre ettiler ve sonuçlarını karşılaştırdılar.
Bakterilerin Yüzeylerinin Veziküllerle Kaplı Olduğu Bulundu
Hayatta kalma oranı, kontrol grubuna göre LEO bakterilerinde çok daha düşüktü ama dünyadakilerden biraz daha farklı bir hale dönüşmüş olsalar da, hayatta kalanların iyi durumda olduğu görüldü.
Ekip LEO bakterilerinin yüzeylerinin küçük şişlikler ya da veziküllerle kaplı olduğunu, birkaç onarım mekanizmasının tetiklendiğini ve bazı proteinlerin ve mRNA’ların bollaşmış durumda olduğunu buldu.
Araştırmacılar bu veziküllerin neden oluştuğundan tam olarak emin olmasalar da, bu konuda bazı fikirleri bulunuyor.
Ekibe göre, Alçak Dünya Yörüngesine maruz kalmak sonrasında yoğunlaşan vezikülasyon, hücre hayatta kalımını artıran hızlı bir stres tepkisi işlevi görüyor olabilir.
Buna ek olarak, dış membran vezikülleri, besin alımı, DNA transferi, toksinlerin ve çoğunluğu algılama moleküllerinin taşınması için önemli proteinleri içeriyor ve uzaya maruz kalınmasının sonrasında direnç mekanizmalarının aktivasyonuna neden oluyor olabilir.
Çalışmada elde edilen sonuçlar, D. radiodurans bakterisinin Alçak Dünya Yörüngesinde daha uzunca bir süre boyunca hayatta kalmasının nedeninin, onun etkili moleküler yanıt sistemi olabileceğini gösteriyor ve bu tür kabiliyetlere sahip organizmalar için daha da uzun ve uzak yerlere olan yolculukların başarılabilir olduğunu işaret ediyor.
Orijinal makale: ScienceAlert
